Widok z ul. M. Reja
Widok od strony ul. Szewskiej
Wn臋trze
Tablica informacyjna
Zdj臋cie z wie偶y ko艣cio艂a farnego
W drugiej po艂owie XIV wieku powsta艂 drewniany ko艣ci贸艂ek pod wezwaniem Naj艣wi臋tszej Marii Panny. Zosta艂 on wybudowany przez Benedyktyn贸w sieciechowskich, obs艂uguj膮cych wcze艣niej ko艣ci贸艂 pw. 艣w. Piotra w starym grodzie. Zachowa艂o si臋 wiele sprzecznych informacji o jego lokalizacji, prawdopodobnie znajdowa艂 si臋 w pobli偶u obecnego budynku. W 1784r. obiekt ten zosta艂 rozebrany i zast膮piony przez ko艣ci贸艂 murowany pw. Wniebowzi臋cia Naj艣wi臋tszej Marii Panny, kt贸rego budow臋 uko艅czono w 1785r. W budowli wykorzystano baszt臋 i fragmenty mur贸w miejskich. W 1802r. austriaccy zaborcy zmienili ko艣ci贸艂 w wojskowy magazyn solny, a w 1809r. prefektura radomska uczyni艂a go siedzib膮 teatru publicznego. Od 1818r. w艂a艣cicielem obiektu by艂o Towarzystwo Dobroczynno艣ci, r贸wnie偶 organizuj膮c tu przedstawienia teatralne. W roku 1820 dokonano przebudowy ko艣cio艂a na klasycystyczny teatr. W 1827r. budowl臋 naby艂a gmina ewangelicka, dokonuj膮c w nast臋pnych latach wielu modyfikacji. Wej艣cie od ulicy Szewskiej zosta艂o zast膮pione wej艣ciem od ulicy Spacerowej (obecnie M. Reja), w miejscu dawnej baszty pojawi艂a si臋 wie偶a.
Zobacz te偶 tablice wewn膮trz ko艣cio艂a oraz tablic臋 na budynku plebanii (po drugiej stronie ul. M. Reja).
